سرنوشت تلخ "مالیه"، زن فداکاری که سنگ قبر ندارد

مستند «مالیه» به کارگردانی ایمان مصطفایی از شبکه مستند سیما پخش شد. فیلمی که ماجرای دردناک یک شیرزن هشت سال دفاع مقدس را نشان می‌داد و داستان زندگی او را روایت می‌کرد.

مستند «مالیه» داستان خانمی به نام «مالیه» است که در زمان جنگ، هیچ وقت زادگاه خود در روستای محرزی خرمشهر را ترک نکرد. او طی این سال‌ها به رزمندگان کمک می‌کرد.

وی ادامه داد: همانطور که می‌دانید در زمان جنگ، روستای محرزی هیچ وقت اشغال نشد. مالیه از اهالی این روستا بود که هیچ‌گاه آنجا را ترک نکرد و کنار سربازان و رزمندگان ماند تا به آنان خدمات‌رسانی کند، بهشان آب و غذا برساند و لباس‌هایشان را بشوید. البته در طول جنگ، یکبار ترکش می‌خورد، اما دوباره به روستا برمی‌گردد و به فعالیتش ادامه می‌دهد.

این مستندساز با اشاره به فرم روایی این مستند گفت: مالیه سال‌ها پیش فوت کرده و به همین دلیل زندگی او را در قالب مستند بازسازی نشان دادیم. یک خانم مسن را آوردیم تا به جایش ایفای نقش کند، اما چهره‌اش را هیچ وقت نشان ندادیم. از سویی دیگر، من مالیه را از سال‌ها پیش می‌شناختم و در سال‌های ابتدایی دهه 1390، زمانی که مالیه زنده بود، سراغش رفتیم و مصاحبه‌ای با او داشتم. در انتهای فیلم این مصاحبه قدیمی را آوردم و چهره او را به مخاطب نشان دادم. در حقیقت، نقطه طلایی فیلم، همان مصاحبه قدیمی از مالیه است که پخش شد.

کارگردان مستند مالیه درباره چرایی پرداخت به این سوژه گفت: او سوژه خاصی برای من بود. اولین بار در یکی از هفته‌نامه‌های محلی آبادان گزارشی را درباره او دیدم و زیست متفاوتش توجهم را جلب کرد. او در طول 8 سال جنگ، هیچ‌گاه محرزی را ترک نکرد، اما در سال‌های آخر زندگی وضعیت مالی اصلاً خوبی نداشت. در حقیقت، او هیچ چیز نداشت و در یک اتاق 1.5 در 2 متر زندگی می‌کرد. فقط گاهی رزمنده‌های قدیمی پیش او می‌آمدند و چیزهایی برایش می‌آوردند. در بخشی از مصاحبه‌ای که با او داشتم جمله‌ای گفت که واقعا دردناک بود. او گفت: «همیشه دلم می‌خواست که به زیارت امام حسین بروم، اما نتوانستم و به دلم ماند.»

وی اضافه کرد: نکته مهم دیگر این است که بعد از این همه سال پس از فوتش، او حتی سنگ قبر هم ندارد. خاطرم هست یکی از مسئولان آبادانی که فیلم را دیده بود، به من زنگ زد و گفت که می‌خواهیم برای او سنگ قبری فراهم کنیم، اما هیچ خبری ازشان نشد. بعد از اینکه فیلم پخش شد نیز یکی از ارگان‌های اهواز به ما مراجعه کرد و گفت سنگ قبر را تقبل می‌کنیم اما باز هم هیچ اقدامی صورت نگرفته است.

مصطفایی تأکید کرد: او مادر شهدا در جنگ است، اما هنوز قبر او سنگ مزار ندارد. این حق مادری نیست که سال‌ها در کنار رزمندگان ماند و هیچ وقت شهرش را ترک نکرد. وقتی آقای باشه آهنگر و خانم شاه‌حسینی فیلم را در جشنواره دیدند به من گفتند که «خون گریه کردیم.»